Damn, too hot

Cześć robaczki.

Dziś jest tak gorąco, że nie mogę zebrać myśli i sformułować żadnego sensownego zdania, więc może niepotrzebnie biorę się za tworzenie nowego posta, ale zobaczymy co z tego wyjdzie. Czymś muszę się zająć, bo mam jakiś marny humor, huh.

Na początek powiem, iż dostałam się do VIII LO w Białymstoku, profil prawniczo-społeczny. Cieszę się z ów faktu, aczkolwiek wiem, że humaniści mają przerąbane i nawet jeśli skończę studia, najpewniej wyląduję na kasie w Biedronce czy Tesco. Czemu nie urodziłam się ścisłowcem? Fizyka i matematyka to dla mnie czarna magia, już nauka języka japońskiego przychodzi mi z większym powodzeniem.

Ostatnio jestem dość zabiegana. Większość zeszłego tygodnia spędziłam w mieście, bo musiałam załatwić kilka spraw związanych z rekrutacją do szkoły średniej, dowieźć wszystkie dokumenty. Odwiedziłam również koleżankę mieszkającą w innej miejscowości, nocowałam u przyjaciółki, wychodziłam z chłopakiem. Dziś mam dzień odpoczynku, toteż leniuchuję w domu, czekając na przyjście Michała. Poćwiczyłabym trochę z panią Chodakowską, ale chyba nie starczy mi na to sił, zatem spróbuję zrobić to wieczorem.

Powyższa piosenka jest tą, której słucham podczas ćwiczeń i która niesamowicie motywuje do walki z samym sobą, pomaga w dążeniu do celu i pokazuje, iż warto uwierzyć w siebie. Posłuchajcie, ma wspaniały przekaz.

"Standing in the Hall of Fame

And the world's gonna know your name

Cause you burn with the brightest flame

And the world's gonna know your name

And you'll be on the walls of the Hall of Fame."

W komentarzach pod poprzednim wpisem ktoś napisał coś, co bardzo dało mi do myślenia. Mianowicie, że nie potrzebuję tego bloga. Zastanawiałam się nad tym długo i doszłam do wniosku, iż to nieprawda. Potrzebuję go. Moje blogi zawsze podnosiły mnie na duchu, bo mogłam się na nich wygadać i oczyścić myśli, duszę. Nie byłoby tak, gdyby powstawały wyłącznie z nudów, toteż przy zakładaniu ich musiało kierować mną coś jeszcze. Dlatego też dalej będę pisać, bez względu na to czy znajdę odbiorców. 

Kończę na dziś, bowiem, jak już wspominałam, mam dość marny humor. Chyba zaraz pójdę do kuchni i zrobię sobie mrożoną kawę. Lekki zastrzyk kofeiny w ciągu dnia na pewno postawi mnie na nogi i odegna senność, ponadto nieco się ochłodzę. 

Buziaczki, do napisania.